زبان علم .زبان علم گونه اي از زبان است که نقش اصلی آن برقراري ارتباط ميان اهل علم و بيان مطالب علمی در گفتار و نوشتار است و در عين تعامل با ديگر گونه هاي زبان وبهره گيري از واژگان و فرايندهاي واژه سازي آن ها، داراي واژگان ويژه و روش هاي خاص خود در واژه گزينی است. 

- آجر = سيب زمينی،  ۱۰۰۰ کيلومتر آن طرف تر از بی احساسی

- آخرشه تهشه اِندشه: به پايان کار رسيده ايم

- آدم تو آفتابه پپسی بخوره، خيط نشه = مترادف: آدم کچل بشه، کنفت نشه

- آقا زاده = اين اصطلاح برای فرزندان افراد با نفوذ و سرشناسی به کار می رود که با تکيه بر اين نفوذ و انجام کازهايی اغلب ناروا ثروت های افسانه ای به چنگ آورده اند.

- آشغال كله = احمق
- آشغالانس = ماشين آشغالی های جديد تهران که چراغ گردا ن هم دارند

- آش و لاش = آسمون جل

- آلبالو = برای ضايع کردن کسی به کار برده می شود

- آمار دادن = نخ دادن، توجه کسی را جلب کردن، راه دادن

- آمپر چسبوندن = عصبانی شدن

- آنتن = آدم فروش، خبر چين

- آنتی حال زدن = ضد حال زدن، حال کسی را گرفتن

- آرنولد فشرده = مرد ريز اندامی که زيبايی اندام کار کرده است

- آواکس = خبرچين

- آويزون = کسی که مرتبن کنه می شود و بدون دعوت همه جا می رود. طفيلی

-  آينه ی بغل اتوبوس = گوش های پهن و ايستاده و بزرگ

- آيکيو (IQ) = باهوش، زرنگ، برای مسخره کردن هوش کسی هم به کار می رود