در گاهشماری ایرانی هر روزِ ماه یک نام ویژه دارد و نام روز سیزدهم، «تیر» (تیشتر) است. در گاهشماری باستانی ایران، روز سیزدهم متعلق به تیر، ایزد باران می‌باشد و این ایزد جایگاه والایی در آیین زردشتی دارد. در یشت‌های اوستا بخشی هم مختص این ایزد است و تیشتر یشت نام دارد. در این یشت از نبرد تیشتر با اپوش، دیو خشکسالی و پیروزی این ایزد بر او و نتایج حاصل از آن سخن به میان می‌آید (تفضلی، احمد. تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام. تهران: سخن. ١٣٨۹: ص ۵١). از نکات درخور توجه در این یشت اشاره به تیراندازی آرش (بندهای ۶، ٧، ٣٧ و ٣٨) است و این قدیمی ترین منبعی است که در آن نام این قهرمان آمده است (همان: ص ۵۲) پس روز سیزدهم در فرهنگ ایرانی روز فرخنده‌ای محسوب می‌شود و در منابع مربوط به دوران باستان از روز سیزدهم به نیکی یاد شده است.

..................................................................................

نحسی عدد سیزده

مسیحیان بیش از سایر ملل به نحسی عدد سیزده اعتقاد دارند و تاریخچه نحسی سیزده در دین مسیح به این شرح است که ، به طوری که می دانیم « یودا اسخریوتی »که یکی از دوازده حواریون و شاگردان مسیح بود ، او را در مقابل مقدار ناچیزی پول به شیوخ کلیمی که وجود مسیح و تعلیمات او را مخالف مصالح نامشروع خود می دانستند ، تحویل داد و آن ها وی را مصلوب کردند .حال می گویند قبل از این که « یودا اسخریوتی » مسیح را به شیوخ کلیمی تحویل دهد ، مسیح و دوازده شاگرد در مجلسی جمع بودند و چون مسیح اولین و به حسابی سیزدهمین نفری بود که آن جلسه را ترک گفت و بعد از آن مصلوب شد از این رو مسیحی ها رقم سیزده را نحس می دانند .

نیرنگستان ص ۵۳ صادق هدایت