با پیدایی مشروطیت ، طنزی حقیقی که لبه تیز خود را  متوجه اجتماع و معایب عمومی جامعه ساخته بود در نثر ، پدید آمد . پیشوای طنزنویسان در نثر « دهخدا» بود .

مضمون طنز دهخدا وضع سیاسی روز و چکونگی زندگی طبقه محروم اجتماع است . دهخدا از طریق طنزش ، وجدان خواننده را بیدار می کند . خواننده در دنیای دهخدا چشم باز می کند و مردم دور و بر خود را مضحک می یابد ولی هرگز از نفرین فرستادن به کسانی که موجبات این فقر و خرافات و جهل و حقه بازی را فراهم کرده اند ، باز نمی ماند . دهخدا می کوشد طنز را از حالت شوخی بیرون کشد و آن را از انبساط و وسعت هنری و گویایی بهره مند سازد . طنز دهخدا متعلق به جریان های اجتماعی و تاریخی است . طنز دهخدا ، طنز ،  به خاطر هدفی اجتماعی است . https://telegram.me/Haoshyangha