« فَروَهَر » گونه ای از روان و نوعی همزاد ( همال ) آدمی است که پس از مرگ به دنیای دیگری می شتابد .

همال میانجی و پیوندگر است میان روان و کالبد خاکی .در فرهنگ های دیگر نیزآمده است .

ایرانیان از دیر باز همال را می شناخته و آن را « فروهر » می نامیده اند .ایرانیان از روزگار کهن برای بزرگ داشت فروهر جشنی بشکوه در دَه روز برگزار می کردند . پنج روز آخر اسفند ( فروردگان نخستین ) و پنج روز پس از آن ( فروردگان دوم ) .. گمان بر آن بوده است که فروهر ها در این ده روز برای دیدار خویشان به زمین می آیند .

همچنین آمده است که فروهر ها در آغاز فروردین ( ماه فروهر ) به زمین باز می گردند و ده روز در زمین به سر می برند در نوروز به دیدار بازماندگان و خانواده هایشان می آیند دوست دارند خانه تمییز و مرتب باشد با دیدن خانه های تمییز ، پاکیزگی ، لباس های نو و.. دلخوش می شوند و دعا می کنند . اگر خانه را درهم و ناآراسته ببینند غمگین می شوند و دعا نکرده و برکت نخواسته خانه را ترک می کنند . بر اساس این باور ، ایرانیان خانه را تمییز می کنند لباس نو می پوشند چراغ ها را روشن می نمایند و خوان سور و شادمانی

می گسترند . .

از گونه ای دیگر دکتر کزازی

زبان فرهنگ اسطوره دکتر ژاله آموزگار

ای شب قدر بیدلان طرهٔ دلربای تو

مطلع صبح صادقان طلعت دلگشای تو

جان من شکسته بین وین دل ریش آتشین

ساخته با جفای تو سوخته در وفای تو

در رخم ار نظر کنی ور به سرم گذر کنی

جان بدهم بروی تو سر بنهم برای تو

خواجو