حدیث زلف جانان بس دراز است

چه شاید گفت از او ، کان جایِ راز است

مپرس از من حدیث زلف پرچین

مجنبانید زنجیر مجانین

ز قدش راستی گفتم سخن دوش

سرِ زلفش مرا  گفتا فراپوش

اگر زلفین مشکین برفشاند

به عالم در ، یکی کافر نماند

وگر بگذاردش پیوسته ساکن

نماند در جهان یک نفس مؤمن

دل ما دارد از زلفش نشانی

که خود ساکن نمی گردد زمانی 

شبستری