با توام ای ماه‌ پاره ،چشم و ابرویت کجاست ؟

باد می‌آید به سویت، رقص گیسویت ، کجاست؟

آن تبسّم‌های شیرین، آن نگاه آتشین

آن همه نازک‌ خیالی‌های ابرویت ،کجاست؟

بعد از این ، در زیر بالم ، لانه دارد آسمان

راستی ای آسمان ، خیل پرستویت کجاست؟

ناگهان در کوچه‌های دل ،کسی فریاد زد

وعده‌گاه دوستی ، انفاس شب‌بویت ،کجاست؟

... سیمین بهبهانی