تاريخ : پنجشنبه ۱۷ خرداد ۱۳۹۷ | ۶:۴۹ ب.ظ | نویسنده : گزارشگر: هوشنگ قاسمی
شعر به عنوان جزیی از فرهنگ جامعه ، با اثر وجودی خودش ، ارزش هایی می آفریند و ارزش هایی را نفی می کند .باید سنجید که شعر معاصر چه می گوید و آن چه می گوید رابطه اش با جامعه چگونه رابطه ای است و در خدمت کدام نگرش و جهان بینی است . دو اصطلاح قراردادی از گذشته در گستره شعر فارسی رخ می نمایدکه در تمام طول عمر هزار و چند ساله شعر فارسی بعد از اسلام این تفکیک موضو عی معتبر است : یکی شعر قدرت های حاکمه ( شعر تسلیم ) ، شعر غم های بی غمی که معمولا از عوامل بازدارنده فرهنگی به شمار می آید و دیگری شعر مردمی ( شعر مقاومت ) ، سازنده و شعر غم های ضروری .این نوع دوم در حرکت تکاملی جامعه موثر است . شاعران نیز چون دیگران ، در قشر فرهنگی جامعه برای خود رسم و راهی داشته اند : راهی به قصر و راهی به کوچه.{ راهی به کاخ و راهی به کوخ } . شعر سازنده برای عرضه خود و مبانی نظریش مجال مساعدی ندارد اما شعر غم های بی غمی ، همه تریبون های رسمی و ظاهرا غیر رسمی را در اختیار دارد . برداشت از مقاله : پایگاه شعر ، شعر مقاومت ، شعر تسلیم ( در دفاع از شعر متعهد ) م . آزرم نقل از : تاریخ تحلیلی شعر نو شمس لنگرودی https://telegram.me/Haoshyangha
.: Weblog Themes By Pichak :.